27.05.2013 bugün günlerden DEMİR..

oğlum ,mis kokulum,dünyam,herşeyim HOŞGELDİN..

Bugün güneş bir başka doğdu sanki,o kadar çok şey varki anlatmam gereken sana nerden nasıl başlamalıyım bilmiyorum.
OLAY GÜNÜ...:)
sabah 6.30 heycandan geçmeyen bir gecenin sonunda sabah oldu.Hiç bir şey yemeden baban,ben,annanen ve babaannen yola çıktık.evden çıkmadan önce bir şey unuttuğumu farkettim mine teyzenin annesini yani ikinci annaneni aramayı unutmuşum saat 07.15 iki kez aradım sonunda uyandırdım ve ben gidiyorum hakkını helal et dedim kızım dedi başladım ağlamaya(ona hiç dayanamam)merdivenlerden inerken baban sarıldı gözlerimi sildim ve hastaneye geldik.
Odamıza çıktık 302 numaralı oda..bana mavi bir önlük verdiler giydim gözlerim dolu dolu çevreme baktığımda henüz kimseler yok sadece baban....

derken teyzen geldi,oan kendimi zor tuttum yeniden ağlamamak için sonra ayşe teyzen geldi recep amcan ve süper bebek aras la birlikte..sonra zeynep,burçin ve muharrem..bi anda oda kalabalık oldu neşeli gülüşmeler başladı içimdeki korku heycan artık onun adı neyse geçti bianda ve hepsine tek tek bakındım dedimki BEN ÇOK ŞANSLIYIM...Hepsi heycanla seni bekliyordu.Onlara bakarken teyzen ve ayşe teyzene bakınmaktan hep çekindim çünkü gözleri dolu doluydu ikisininde ve ben zaten aslında bitik durumdaydım.
kapı açıldı saat 08.45 içeriye muhteşem doktorumuz yıldız hanım girdi artık gidiyoruz dedi hazırsın.sonra 09.07 birileri geldi ve beni yatağa yatırıp aldılar o an benim bittiğim andı:)asansöre kadar herşey yolundaydı aslında gayet güçlüydüm ama sonra babanın elini tutup ona bakıp ağlamaya başladım altkata geldiğimizde diğer asansör hala gelmediği için kimseler yoktu onları göremeyince ağlamaya başladım ve bir daha o yaşlar dinmedi.....
çok korkuyordum sevdiklerimi birdaha görememekten,senin sağlığından sana bir şey olmasından vsvsvs...
iğne vuruldu asena anestezici teyzen tüm korkularımı aldı.sonra baban içeriye girdi elimi tuttu şimdi hazırdım işte yanımdaydı sevdiğim adam herşeyim ve ailemizin gerçek üyesini almaya gelmiştik.daha cesaretliydim daha güvende baban yanımdaydı ve şimdi gerçekten hazırdım...
saat 9.37 dedilerki evet alıyoruz öznur şimdi karnına bastırcaz korkma..09.38 .sonra bir ses o ses senin sesindi bebeğim.çığlık çığlığaydın.Seni gördüm ne hissetmem gerektiğini bilemedim sadece baktım babanın gözleri dolmuştu ben şaşkındım sonra seni kucağıma verdiler o an kokunu almak seni hissetmek bambaşka bir şeydi.Şükürler olsun seni bana nasip eden allahıma şükürler olsun..sen karnımdayken ettiğim şikayetlerden utanıyorum...
Bir çift göz, çekik çekik, bana bakıyor...Yusyuvarlak bir yüz, biraz şiş, aynı ben!
Mis gibi bir koku hiç tanımadığım ama dünyada duyduğum en güzel koku...
Her yanı tertemiz, ne kan ne beyazlık hiçbir şey yok. Hani yenidoğanlar çirkin olurdu, bu niye çok güzel? Benim diye mi? Yook, bu gerçekten çok güzel,sanırım aşık oldum. Oysa çok korkuyordum ya tuhafıma giderse hemen alışamazsam diye...
Ona kavuştuktan sonra sezaryenmiş, genel anesteziymiş, neymiş, nasıl olmuş umrum olmadı! O sağlıklıydı ya, ben onu görecek, onu saracak kadar iyiydim ya gerisi hiç önemli değildi. Bunca direniş, bunca hazırlık, bunca teferruat gereksiz geldi. Nasılsa her şey olacağına varıyordu. Bizim için en hayırlısı buydu, Allah öyle yazmıştı, evren öyle istemişti...
ameliyathaneden çıktığımda herkes kapının önündeydi bende tuaf bir şaşkınlık,duygusallık,teyzen ağlıyordu ayşe teyzende ağlıyordu...
hoşgeldin demir bebek,hoşgeldin benim güzel oğlum hoşgeldin....allahıma şükürler olsun mis kokulum hoşgeldin...........