Pek duygusal olduğu bilinen birinin bebeğine ettiği ilk lafın böylesi bir laf olduğuna inanmanız zor biliyorum. Ama öyle. Yani benim hatırladığım kadarıyla. Ona "ben senin annenim küçük şey, tanıştığımıza memnun oldum" dedim.
O küçük şey, o küçük gözleriyle gözlerimin içine baktı. Tam iki saat boyunca. Ben de onun gözlerine. Sevdim galiba o yabancıyı, hatta galiba çok sevdim. Hatta galiba şu anda ağlıyorum.
Her sabah allahım şükürler olsun demek.
her gün her saniye sana her baktığım da seni veren allahıma şükretmek
Nefes alıyomu acaba dıye gece kalkıp seni dinlemek
Agladığında ağlamak belkide
Sana her dokunan seni her koklayandan şüphe edip acaba canı acırmı diye düşünmek
Cevap alamayacağını bile bile neyin var,karnınmı ağrıyor,oğlum uykunmu var diye saçma sorular sormak
Uyurken seni izlemek
Uykusuzluğa katlanmak
Gazını çıkardığın için tuvaletini yaptığın için mutlu olmak hatta dünyanın en mutlu insanı olmak
Sen kokmak
Çıkardığın her sesten anlam çıkarmak
Aynı anda yaptığım işleri on katına çıkarmak demekmiş.
O eski halinden eser kalmamasıymış. Artık istikrarlı, düzenli ve güvende olmayı istemekmiş.
Heran bir elinin tetikte olması, bebeğine zarar verebilecek şeyler için şeytanın doldurmasını beklemeden üzerine nefret kusmakmış
Psikopata bağlamakmış.Paranoyaklık sınırlarında, her an panik ataklık olabilecek halde gezinmekmiş. Bebeğini iki de bir alnından öperek ateşini ölçmek, uyurken gidip nefes alıyor mu diye kontrol etmek,
Aşk gibi sevda gibi baban gibi annem gibi özgürlüğüm gibi,ama tüm bunlardan ayrı sevebilmek seni
ANNE olmak
İyiki varsın demirim
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder