Koca yanak..
Ben senin annenim, iç güdüsel olarak bağlıyım sana. Biz seninle aynı vücudu, aynı vücutta aynı ruhu paylaştık. Seni bu kadar çok sevmem, sana olan bağlılığım, seni her şeyin üstünde tutmam benim doğam gereği. Her anne bunu hisseder...
Ama ya baban?!
Derler ki: "Bir kadının anneliği hamileliğiyle başlar ama bir erkek ancak çocuğunu kucağına aldığında baba olur." Babandan önce benim için de bu böyleydi. Baban! Tabuları yıkan adam! Seninle ilgilenmesini bir görsen, daha doğrusu keşke hatırlayabilsen... Bir kere bile "Ben altını değiştirmem" demedi. Hatta altını değiştirirken mutlu oluyor adam! Altını açtığımızda senin mutluluğun onu da mutlu ediyor. Bıcı bıcı yaptırırken seninle eğleniyor. Onun kollarında hemen uykuya dalıyorsun. Yalnızca kucağının büyüklüğünden olduğunu sanmıyorum, küçücük olmana rağmen babanın sana verdiği sevgiyi, huzuru ve güveni hissediyorsun eminim.
Eminim seni kızdıracak şeyler yapmıştır şimdiye kadar, (sen bu yazıları büyüdüğünde okuyacağın düşünülürse)kesin sana koyduğu yasaklara ya da vermediği izinlere çok öfkelenmişsindir ama Baban kimseyi incitmez.Hatttaa incitilmesi gerekenleri de incitmez. Bir söz söylemeden önce sekiz defa düşünür, benim gibi fevri değildir.
Olur da günün birinde kendini bilmezin biri "Anneni mi daha çok seviyorsun, babanı mı?" diye sorarsa ve senin cevabın "Babamı" olursa; üzülmem ama sen yinede ikisini de:))ne gerek var sadece babamı deme canım.
Hayatımda verdiğim en güzel karardı babanla evlenmek. Hayatımda yaptığım en güzel şeydi onun çocuğunu dünyaya getirmek.
İkinizi de çok seviyorum!
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder