Hastalıklı sevgi Demir sevgisi;)

Az önce kucağımda uyudun ve seni yavaşça, sessizce bıraktım yatağına annecim.

"öyle güzel uyuyordun ki..." diye başlayan cümleler olur ya? Sen o ifadenin resmi gibisin, öyle güzel uyuyorsun ki sen her zaman; dünya, zaman, her şey olduğu yerde kalsın, dursun; ve ben sonsuzu bile dondurmuşken öyle, seni izleyeyim, nefes bile almadan. Kucagımda öyle sessiz, öyle savunmasız uyuyorken sen, o an bile ölesiye korkarım, "incitir miyim ki?" diye. İncitir miyim ki; demişken; biliyor musun, anne olduğum andan beri sevgiden korkuyorum ben. Bir sevginin alabileceği boyutu düşününce endişeleniyorum; çünkü ben seni severken sınırları öyle zorluyorum ki, birisinin seni üzebileceği bir anda yapabilceklerimden, kendimden korkuyorum. Bir yandan sana hayatın, dünyanın güzelliklerini göstermeye, öğretmeye çalışıyorken; diğer yandan bütün tehlikelere, kötülüklere karşı tetikte, seni korumak için çarpışmaya, her şeyi karşıma almaya hazır gibiyim. Seni severken kafam karışıyor; bir yandan dünyanın en olumlu, en mutlu insanı oluyorum, aklımdan yüzlerce güzel düş geciyor; bir yandan seni korumak üzere dünyanın bütün kötülüklerini gözden geçirirken çılgınca karamsarlaşıyorum..

Az önce seni yatağına sessizce bırakırken düşündüm de, biz ilk defa üç kişiyiz bir bayram öncesi, evimizde. 
Her bayram biraz çocukluğumdur. Anneannemi, dedemi hatırlatır bana…kapı kapı dolaşıp topladığımız şekerleri,el öptüğümde harçlık veren teyzelerimi ve her Bayram aynı şarkı çalar televizyonda 

Bugün Bayram erken kalkın çocuklar,giyinelim en güzel elbiseleri:))