Bu ay gene karma aşı olmak için doktor amcaya gittim. Biraz ağladım tabii, ne yapalım o kadar olacak artık. Benim artık bir sürü oyuncağım var! Ben onları yere atıyorum, annem bana geri veriyor. Ben yere atıyorum, annem bana geri veriyor. Bu oyun süper! Arkama bir yastık koysalar da televizyonu oturarak seyretsem. Böyle yapmaktan sırtım ağrıdı. "Mama" diyerek ağzıma birşeyler itiyorlar. Acıkınca yiyceğim işte?Anlamıyorlar ki. Dur, yuvarlanarak yatağın ucuna gideyim de görsünler bakalım. Alkış yaptılar! Allah allah? Ne yapsam, onlar için yaptığımı zannediyorlar.
Değişik ihtiyaçlarım için değişik sesler çıkarmaya başladım. Bazen etrafımda bulduğum bir nesneyle annemle babamın birbirleriyle konuştukları gibi konuşmaya çalışıyorum. Ama cevap alamıyorum, sanırım konuşmak insanlara özgü birşey! Gerçi henüz benim de konuşabildiğim söylenemez belki de bu yüzden cevap alamıyorum kimbilir? Ben de annem ve babam gibi konuşmayı bir becerebilsem artık. Annem konuşurken sürekli onun ağız hareketlerini takip etmeye çalışıyorum, bu şekilde hemen öğrenebilir miyim acaba konuşmayı?
Dördüncü Ayımda Fiziksel Gelişimim:
Artık yüzükoyun yatarken sırtüstü dönebiliyorum; ellerim üzerinde yükselip dizlerimi bükmeyi bile beceriyorum. Desteklendiğim zaman 30 dakika kadar oturabiliyorum; otururken de başımı dik tutup tüm yönlere döndürebiliyorum. Etrafımda bulduğum objelere uzanıp kavradıktan sonra yaptığım ilk iş onları ağzıma götürmek oluyor. Ama annem her seferinde koşup beni engelliyor nedense.
Artık normal bir yetişkin gibi görebiliyorum ve bütün renkleri ayırdedebiliyorum. Önceden birbirine yakın tonları ayırdedemezdim oysa. Meğer dünya ne kadar renkliymiş! Parlak ve canlı renkler ne kadar da ilginç! Dış dünyama ve etrafımda gördüklerime ilgim arttıkça yemek saatlerimde beni beslemek annem için zorlaşıyor. Etrafta ilgimi çeken bunca yeni şey varken dikkatimi yemeğime vermekte zorlanıyorum tabi. Annem sonunda bir çözüm buldu bu duruma, beni karanlık ve sessiz bir odada besliyor.
Uykularım düzene giriyor yavaş yavaş. Ama hala geceleri uyanıp huysuzluk yaptığım ya da beslenmek istediğim oluyor. Eğer ağlamıyorsam annem bir süre beni kendi halime bırakıp yeniden uykuya dalmamı bekliyor; artık büyüyorum ya kendi başımın çaresine bakmayı da yavaş yavaş öğrenmem gerekecek sanırım. Eğer ağlıyorsam yanıma gelip beni rahatlatmaya çalışıyor, besliyor ya da altımı değiştiriyor. Ama hiç gündüzleri yaptığı gibi beni eğlendirmeye, benimle oynamaya yanaşmıyor. Oyun için uygun bir saat değil sanırım bu saatler, en iyisi geceleri uyuyup gündüzleri uyanmak. Bu dönemde günde yaklaşık 15 saat uykuya ihtiyaç duyuyorum.
Bu ay 5li karma aşımın (Difteri-Tetanoz-Boğmaca, Çocuk Felci, Menenjit aşısının) 2.dozunu oldum. İlk dozu ben 2 aylıkken uygulanmıştı. Aşılarımın bir sonraki dozu ise 6. ayımda uygulanacak. 6. ayımda Hepatit B aşımın üçüncü ve son dozu da uygulanacak.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder