Nerde olduğunu bilmeden yaşamak..hayatı

Hani denizde yüzerken birden sırt üstü bırakır ya insan kendini. Su alır kaldırır onu. Sarar sarmalar. Denizin dibinin korkusuda olur içinde ama yinede tek çaredir o an dinlenmek için suya bırakmak kendini.. İşte aynen öyle bırakasım var kendimi. Ben salınırken yüzeyinde, akıp gitse hayat altımdan. Ben bir yön vermesem, hangi havayı soluyacağıma, hangisinin beni sarmalayacağına? Yeterince beklesem? Karşı kıyıya vurur muyum? Gözümü açtığımda bıraktığım noktadan başka bir yerde görür müyüm kendimi? Olmam gereken yer burası mıdır? Kafam hem çok net hem yer yer çok bulanık bu aralar.bazen sorguluyorum kendimi sonra bakıyorum ben kadar sorgulayan yok kendini hayat akıp gidiyor ve bir benim beni bukadar sorgulayıp kendi canını yakan. Belkide umrunda değilimdir hayatın bir eksik bir fazla nefarkederki... Çok vermekten ve her verdiğimin yanlış olduğunu görmektende yoruldu yüreğim. Bir sabah gözlerimi açacağım ve o gün gelmiş olacak. Bir el dürtecek sol omzumdan. ”Vakit geldi” diyecek, ve ben o zaman bileceğim, o zaman yatmaktan sıkılıp, tüm gücümle ve şevkimle bedenimi sahiplenip yüzmeye başlayacağım karaya doğru. Sudan çıktığımda tam da ne yöne yürümem gerektiğini bilerek