CİCİ ANNEMİZ...

İnsan zaman zaman omuzlarındaki yükü paylaşmak istiyor birileriyle. Hastalandığında, iyi gününde, kötü gününde bir dayanak arıyor. Paylaşıldıkça çoğalıyor sevinçler ve yine paylaşıldıkça azalıyor sanki hüzünler. Sevincini tereddüt duymadan anlatabileceğin, karşındakinin en az senin kadar mutluluğunla mutlu olabileceğini bildiğin, üzüntünü anlatırken, sırrını verirken “acaba?” sız en doğal halinle davranabildiğin biridir dost. Öyle ki bazen arkadaş olur, bazen kardeş, bazen eş, bazen de anne edasıyla seni koruyup kollayan bir kalkan. Şanslıyım benim böyle bir ablam var dünya tatlısı demirimin cici annesi benim anne yarım gibi,okadar dost okadar içten ve okadar bulunmaz bir insan. Demirim doğduğundan beri gözümü kırpmadan onu emanet edebileceğim tek insan oldu.uzaklarda bize aile oldu.iyiki varsın dediğim Allah başımdan eksik etmesin dediğim nadir insanlardan... Bilmem kaç yıl önceydi hayatıma girdi,küçüktüm tecrübesiz hatta korumasız korudu kolladı beni hep şimdi demirime yaptığı gibi el üstünde tuttu sevdi abla sıcaklığında:) Yazsam yazılacak okadar çok şey varki ama kelimeler yetmez bazen bazı sevgileri anlatmaya canım ablam iyiki varsın hayatıma anlam kattın seni çok seviyoruz oğlun ve ben:)