Eskiden olsa "25'mi? Ohaaaa, çok yaşlı" derdim. Kırklı yaşlarında olanların direk bir ayağı çukurdaydı benim gözümde.
Büyük olmaya, abla olmaya, topuklu ayakkabı giyip çantamı koluma takarak istediğim yere yanımda annem olmadan tek başıma gidebilmeye özenirdim.
Gözlük takmayı bile bir büyüklük göstergesi olarak düşünür, cin gibi gören gözlerim için "benim gözlerim aşırı bozuk, kesin gözlük takmalıyım ben" diye tutturur, gözlük takmak için adeta yırtınırdım.
Böyle değişik bişeydim yani özetle. Sanki büyüyünce elime ne geçecekse, öyle bi büyüme aşkı vardı içimde:)
Gel zaman git zaman, bi bakmışım 30'um bitmiş.Hani şu yazıyla otuz olan otuz.
Bikaç sene önce ohaaa dediğim 25, artık hiç de öyle büyük gelmemeye başlamış. Otuzlu yaşlar genç, kırklı yaşlar ortaya yakın genç olmuş, taaa yetmişler filan yaşlıymış artık. Hatta bazen 65 yaşında dünyadan göçenler için "yazık daha gençmiş" dediğim bile görülmüş. Düşünki öyle bi olgunlaşma, öyle bi yaşını benimseme, öyle bi gereğinden hızlı büyüme.
Ben küsüratı sevmem. Tıpkı mağazalarda 39,90 tl yi 39 tl olarak görmek gibi.onedenle 31 değil zaten münafık bir rakam 31:))
O yüzden 31 girdiğimden pek bahsetmek gelmiyor içinden.
Yıllar önceydi,küçük bir kızdım kış ayıydı ve belkide bugün karın kaç metre olduğunu bilmediğim köyümde ilk okula giderdim(yada ben çok küçüktüm kar büyük gelirdi gözüme)
Zaman geçti yıllar geçti büyüdüm aşık oldum kırıldım darıldım sevdim evlendim
Sonra daha uzun yıllar geçti olgunlaştım her sene biraz daha olgunluk ekledi hayatıma...
Sonra Demir'im geldi geç geldi ama geç olduğunu o hayatımıza girince anladık.belki hayatımın em farklı tecrübesi oldu demirimin gelmesi belkide şimdi yaşıyorum bi yanımız eksikti belki de önceden bilmiyorum oğlumla yeni bir yaşı kutluyorum geçmişte bıraktığım acı,hüzün,kırıklık,kısaca kötülük adına ne varsa unutup sil baştan başlamak istiyorum.
İyiki bu günümde yanımdasın canım oğlum iyiki doğmuşum iyiki seni doğurmuşum.birlikte nice uzun senelere:))
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder