Annelik garip bir şey....

Annelik garip birşey... Doğumla birlikte içinden, daha önce hiç tanımadığın bir kadın çıkıveriyor. Ameliyathanede kucağına bırakılan,kafası yapış yapış olan minicik canlı ile hiç tanımadığın bir hayata doğuveriyorsun. Sokakta gördüğün tüm yavrular daha sevimli oluveriyor.dünyanın öbür ucunda ağlayan çocuğun göz yaşları içini acıtıyor.daha önce hiç farketmediğin şeyleri farketmeye,hissetmefiğin duyguları hissetmeye başlıyorsun İlk elini tutuş,ilk adımlar ilk diş ilk yaş seni okadar mutlu ederken Ilk hastalık,ilk kaza,ilk ateş bi okadar canını acıtmaya başlıyor. Saçını beş ayda bir boyatmaya,kaşlarını aldırmadığında güzel olduğunu düşünecek kadar hayalpres yaşıyorsun mesela.ilk onu giydirip ilk ona almayı tercih ediyorsun.kendine alırken pahallı gelen herşey oğluma alırken normal oluveriyor gözünde :) Annelik garip şey ölümden korkuyorsun ölüm gerçeği ile karşılaşıyor insan ya ölürsem de oğlum yanlız kalırsa onun büyüdüğünü göremeZsem diye ağlıyorsun. Her mutluluğunda daha önce hiç böyle mutlu olmadım diyorsun. Her heyecanında kalbin duracakmış gibi geliyor. Bugünü yaşarken, beş yıl hatta onbeş yıl sonrası için planlar yaparken buluyorsun kendini. Hangi okullara gidecek, askerliğinde nasıl ayrılacağım ondan, evlenip başka bir yuva kurduğunda onsuz yemek yemeye nasıl alışacağım... Bir saat sonranı bile planlamayan bir insanken, birdenbire kendini kumbara doldurup çocuğuna ev almaya çalışırken buluveriyorsun, evleneceği zamana kadar ancak birikir diye... Annelik garip bir şey. Hiçbir duygusunun tam bir adı yok. Ne sadece mutluluk ne heycan ne acı ne tatlı annelik tuaf birşey okadar anlamlı okadar korkutucu okadar karışık bi okadar heycanlı